I did it!

Euforie vandaag. Na 8 weken training stond voor vandaag de 10 km hardlopen op het programma. In een keer. Achter elkaar lopen. De weersomstandigheden waren fenomenaal. Zon, geen wind, koel. Ik sloeg het dekbed van me af. Vandaag wordt het mijn dag!

En dat werd het. Ik moet bekennen dat ik ook even de man met de hamer tegenkwam. Ik was ervan overtuigd dat een klein rondje door bos en duin 800 meter was. Het was eerst ruim 1 km heen en uiteindelijk weer ruim 1 km terug. Tussendoor 10 keer een rondje. Lekker overzichtelijk. Ik draag mijn telefoon met Nike app (ja, even reclame maken mag) om mijn bovenarm zodat ik precies kan kijken of ik op schema lig. Ik had besloten niet te kijken tot ik aan het 8ste rondje begon. Als het goed was hoefde ik dan nog maar twee rondjes. Maar… ik keek en…? HELP! Hij stond pas op 5 km 20 meter. Hoe kon dit? Lang verhaal kort. Het rondje was geen 800 meter maar slechts 500. De race was nog maar net begonnen…

De man met de hamer stond klaar achter een boom. Maar ik raapte mezelf bij elkaar. Zo’n ideale dag als deze zou op korte termijn vast niet meer komen. Ik had al 5 km gelopen dus was er slechts een optie: doorgaan. Precies op 10 km stond ik thuis weer voor de poort. Ik struikelde bijna het huis in en plofte op de bank. Auwauwauw. Mijn linkerknie voelde zich niet helemaal top. Had ik haar geforceerd? Ik deed braaf mijn cooling down. Was ik bekaf? Nou nee. Het voelde eigenlijk wel goed.

Na een warme douche ging ik boodschappen doen en haalde moorkoppen voor bij de koffie. Ik was 597 calorieën kwijtgeraakt. Die moesten nodig gecompenseerd worden.

De rest werd een lummel dag. Even kort wezen shoppen (leuke shirts gekocht bij favoriete winkel DANSK) en toen verantwoord uitrusten voor mijn knie met het nieuw verworven favoriete boek. Semco stijl. Het opzienbarende verhaal van de meest opmerkelijke werkplek ter wereld. Gelukkige werknemers en een uitstekend renderend bedrijf. Daar wil ik met mijn nieuwe zaak straks ook graag een steentje aan gaan bijdragen. Een indianensteen  zelfs want de weg is wel via jou, jou, jou. Jij kunt namelijk de verandering teweegbrengen. Ik heb er steeds meer zin in. We zijn nu beeld voor de website aan het selecteren, de teksten worden geschreven. Ons aanbod is duidelijk. Kortom: ons huis, ons Curious Home begint steeds meer vorm te krijgen. Binnenkort meer nieuws!

Dit is vandaag. En alhoewel ik niet erg ben van terugkijken was het gisteren een heel andere dag.

Ik nam afscheid van mijn vriendin. Ze overleed afgelopen week aan longkanker. De rauwe kant van het leven. Die is er ook. Mooie herinneringen koester ik. Onwerkelijk maar realiteit. Harde realiteit. De andere kant van de medaille die liefde heet is: pijn, verdriet.

Liefs

Philo